Allemaal hebben we uitgeslapen. Heerlijk zeg. We drinken koffie, douchen uitgebreid en ruimen de Vans in. De afwas van gisteren doen we in de ochtend. Gewoon een mini koelboxje die gebruikt werd voor de visspullen vol laten lopen met warm water van de douches, je gooit er wat vloeibaar wasmiddel in en walla...afwassen met die hap. Als we alles steeds met een multi reiniger spray doen, kan het nu best wel een keer met wasmiddel, tenslotte maakt het ook de kleding schoon. We kletsen nog ff met de eigenaar van de campground en die vraagt ons vriendelijk of hij onze Van van binnen mag zien. Uiteraard mag dat!

We gaan richting het centrum van Bridgeport om te ontbijten/lunchen bij Bridgeport Inn. We eten er fish en chips en gaan meteen weer door naar Bodie. We moeten een dirt-road van 3 mijlen rijden en tomtom zegt dat we er een half uur over gaan doen. Nu weet ik van vorig jaar nog dat een dirt-road erg slecht voor je relatie kan zijn, dus ik was erg benieuwd. We werden daadwerkelijk aan alle kanten door elkaar geschud, een gestuiter van heb ik jou daar. De wetenschap dat het maar drie mijl is maakt dat de sfeer goed blijft. In de uitgestrekte weilanden op de bergen spotten we een schaapskooi. Echter deze was wat aan de krappe kant voor het aantal schapen opgezet. De schapen staan tweelaags in de kooi. Dus gewoon boven op elkaar. We waren te laat voor een foto, jammer, want het was heel raar om te zien. Vaag ook, dat als je zoveel ruimte hebt, je dan zo een klein schaapskooitje maakt. We lachen en roepen door de walkies hoe verschrikkelijk en onwerkelijk dit ritje is en dan ineens zie je Bodie tussen de bergen verschijnen.

Hier hebben Lin en ik naar uitgekeken. Bodie is een goudmijn stad dat ontdekt is in 1859 door W.S. Bodey. Hij vond er voor het eerst goud, heeft hier echter niet veel van kunnen genieten want hij is in hetzelfde jaar doodgevroren. Doordat er goud te vinden was kwamen hier binnen twee jaar 8000 goudzoekers, waardoor er dus een stadje gesticht werd. Inclusief een little Chinatown in het stadje Bodie. Er is twee keer een flinke brand geweest waardoor er nu nog maar 10% van de stad over is. De huisjes zijn in zwaar verval en door de ramen kan je naar binnen kijken. Het meubilair, de voorraden en alles staat er nog zoals het is achter gelaten. Ook in de saloon staan de flessen bier nog op de bar. Alles bedekt met een dikke laag stof, behang dat van de muren omlaag valt, gordijntjes die in flarden hangen. Het is bijzonder om te bekijken en laat je wel ff nadenken over hoe het er toen aan toe ging. In 1940 begon het stadje in verval te raken, maar pas in 1962 is de laatste bewoner vertrokken. Het stadje stond niet goed bekend. Er heerste hier geen wetten, dus er werden gunfights, postkoets overvallen, bank overvallen (de laatste overval maakte een buit van 4000 dollar in cash en juwelen) en er werd volop gehoereerd. Zelfs de kluis van de bank stond er nog, leeg, denken we. We hebben hier rond gewandeld, over gebrainstormd, vraagtekens gezet en veel foto's gemaakt. Lin en ik vonden het vreselijk boeiend, de mannen waren er wat sneller klaar mee.

We nemen de dirtroad weer terug, overleven die ook en gaan door richting San Francisco. Geen idee waar we een camping gaan pakken, we kunnen niet bellen want hebben geen ontvangst. Uiteraard gaan we weer de bergen in, maar dit is wel de laatste dag dat ik door de bochten geslingerd word. Jeuh! Onderweg beslissen we dat we in de buurt van Sacramento gaan staan. Dat is nog het nodige aan uurtjes rijden. Tegen de klok van 20.00uur bereiken we Folsom en halen we een pizzaatje die we op de parkeerplaats op eten. Rijden nog even langs de Starbucks voor een bakkie en crossen weer door. Tegen de klok van half 10 savonds komen we aan op een campground in Sacramento Delta.

Het is inmiddels pikkedonker en we zijn gaar van het rijden. We maken de bedden vrij en gaan buiten aan de picknick tafel zitten met iets te drinken. Lin en ik komen er achter dat hier niet eens douches zijn, dus we zullen hier waarschijnlijk geen 2 dagen blijven. Bij het toilet spot ik een nieuw insect, althans, voor mij dan. Het lijkt een tor, maar als ik hem zachtjes aantik zodat ie door kan lopen en ik kan piesen begint het kreng te springen. Jammer genoeg was hij te groot om dood te trappen, dat zou een mega gekraak en splash als gevolg geven, dus laat maar. Morgen hebben we niks op de planning staan. We moeten overmorgen (zaterdag ochtend om 10.00uur) de Van inleveren en zijn van plan lekker te luieren op een camping, we zijn immers maar anderhalf uur van San Francisco af. Of dat deze camping gaat worden bepalen we met daglicht. We hangen nog ff aan de tafel en gaan vervolgens naar bed.

Trustuh..
Liefs Lissy en Bas