En weer als eerste wakker. Ik zit buiten met koffie en kijk wat rond. Het is niet wat ik in gedachte had voor een camping. Ook als ik even ga toiletteren, gezamenlijk met alle bugs, denk ik dat dit em niet gaat worden voor vandaag. Als de rest wakker wordt maken we een rondje en gaan ff naar de office. Blijkt dat we helemaal verkeerd staan en dat het veldje waar we op staan een voormalig tentenveld was. We krijgen te horen waar alle faciliteiten zijn en tot mijn vreugde zie ik in het toilet keurige witte glimmende wasbakken en douches. Aah kijk, dat is een KOA campground zoals we ze kennen. Ook het zwembad en de tennisbaan zijn aanwezig, net als een groot lake om te vissen, inclusief eigen visvlonder en mogelijkheid om je eigen boot te stallen. Dat laatste hebben we helaas niet.

De manager is blij met ons en geeft ons de beste plek met zon en schaduw mogelijkheid. We krijgen gezamenlijk 1 plek zodat we de shady boys weer mooi tegenover elkaar kunnen zetten. We betalen zelfs maar voor 1 plek, goed geregeld dus. De manager is een leuke man, gedeeltelijk indiaans en super vriendelijk met goede humor. Voor we ons naar onze nieuwe plek begeven gaan we uitgebreid boodschappen doen. Als ontbijt/lunch eten we elk een vers gegrild halve kip. Het is hier ook allemaal zo lekker.

Lin en ik trappen even later af naar het zwembad, gewapend met zonnebrandcrème en boekjes, Kev en Bas gaan gezamenlijk vissen, gewapend met hengels en een bak sardientjes. Voor het gemak neemt elke partij een walkie mee.

Als Lin en ik bij het zwembad komen is de poolman bezig om em schoon te maken. We zien testmonstertjes op de kant staan evenals grote flessen chloor. Het water is erg heldergroen en dat kan nooit goed zijn. Als we een babbeltje maken met de poolman meldt hij ons dat het water idd niet goed is en dat hij probeert om het chloor level op pijl te krijgen want er zat te weinig in volgend hem. Lin en ik hadden inmiddels ons smeltpunt bereikt en dus vroegen we weer of het al ok was. Het was niet gevaarlijk meldde de poolman, maar op de vraag of ik blond werd als ik het water inging, zei hij toch dat ik maar beter niet kopje onder moest gaan. Lin en ik zeiden dat we niet bang waren en dus gingen we fijn afkoelen, maar met de haren onderwater deden we toch maar niet. Uiteindelijk heeft Mister poolman er 14 gallon !?! chloor ingegooid en toen hielden we het alleen nog maar bij pootje baden. De manager kwam nog herhaaldelijk langs om te kletsen en grappen te maken en meldde dat hij altijd, elke dag een microwave schotel at omdat hij zelf niet kan koken. Hij werd ter plekke door ons uitgenodigd om een hapje mee te eten, maar zei dat hij er geen tijd voor had. Op de vraag of ik dan een bordje voor em klaar kon maken en zou langs brengen, kreeg ik een blij gezicht en een volmondig ja.

Bas en Kevin riepen via de walkie dat de koelbox inmiddels te klein was voor het aantal vissen dat ze vingen. Er werd volop baars gevangen en catfish. Kev had zelfs een catfish van maar liefst 35 a 40cm gevangen. Ik ben er ff heen gegaan om een foto te maken. Het grappige was dat de heren idd niet overdreven hadden, de koelbox lag vol en op het moment dat ik een foto wilde maken hadden ze beide nogmaals beet. Gezamenlijk liepen we terug in de hitte.

Er werd gedoucht (helaas had ik alweer pijn in mijn schouder en door een wazige beweging met afdrogen is mijn schouder blessure weer terug bij af) en meteen daarna werd aan de inpak begonnen, we moeten immers morgenochtend om 8.00 uur aftrappen en om 10 uur de Van inleveren. Bas en ik hadden al een mega grote koffer extra gekocht, dus het inpakken ging redelijk vlot. Het ging bij Kev en Lin ook lekker vlot, al hadden zij buiten hun backpacks nog tig tasjes waar alles in zat. Het plan is om morgen in San Francisco een extra koffer te kopen.

De chefs gingen bbq-en en koken. Op het menu stond hamburgers, Dolver Sole fillets (vis), jumbo garnalen, catfish en gegrilde groentes als courgette, bakchoy, kastanjechampignons, uien en gele courgette en salade met balsamico dressing en croutons. Er werd een heerlijk bordje gemaakt voor de attente manager en die was echt oprecht verheugd. Hij reageerde precies zoals wij de Amerikanen kennen, veel oooooohs en aaaahs, amazing, wow enz. Hij vroeg of we niet nog een nachtje wilde blijven, dan kregen we dat cadeau van hem. Helaas kon dat niet anders hadden we het gedaan. Het eten was voortreffelijk en keikapot van het niks doen in de immense hitte en de inpakwerkzaamheden in de avond gingen we redelijk laat voor ons doen naar bed.

Trustuh vanaf de laatste campground.
Liefs Lissy en Bas.