Niet zo jofeltjes geslapen vanwege mijn schouder en om half 7 al wakker. Om 7uur begonnen er mega harde stemmen iets te schreeuwen. Het bleek om een groepje van iets van 10 pers te gaan die, gewapend met megafoons en van die borden met leuzen erop, toestemming hadden om 1 uur lang te demonstreren voor een hotel dat helaas maar een klein stukje verder lag dan het onze. Met onze koppen onder onze kussens probeerde we nog te tukken. Het lukte Bas en mij niet en met starbucks naast de deur is het natuurlijk een kleine moeite om dan je bed uit te komen. En zo geschiedde. Wederom leuten op Union Square in het ochtend zonnetje. Ook vandaag zou het weer een prachtige dag worden.

Lin en ik hadden onze zinnen gezet op een geheel nieuwe ervaring. Om 11uur gingen we naar de kerkdienst van de Methodist Church en hoopte we op iets bijzonders. Het werd idd bijzonder. Een beetje giechelend gingen we helemaal achteraan zitten. Een vrouwelijke pastoor pakte een microfoon en begon iets te preken en allemaal mensen te bedanken. Op de achtergrond werd een grote PowerPoint presentatie getoond en in de hoek stond een dikke camera te draaien voor de live online uitzending. Er werd medegedeeld dat je kon twitteren met ze en dat ze ook actief op youtube waren. We waren verbaasd, zo modern is het volgens ons niet in NL. Maar we werden zo nodig nog veel verbaasder toen de band zijn intrede deed en het koor. Iedereen was in normale kleding, niks geen lange jurken kostuums of zo en de kerk was gevuld met allerlei nationaliteiten, jong en oud, lid van de community of toerist.

De muziek zette in en een dominee begon te dansen, evenals het heen en weer wiegende koor dat heftig op de muziek meeklapte en het nummer :down by the river side en Amen werden gezongen. De kerkgangers stonden allemaal en dansten en klapten mee. Lin en ik keken onze ogen uit!! Na het zingen werd er weer iets gepreekt en ineens ging iedereen staan, zo ook wij en onze handen werden gepakt. Er werd gebeden en daarna begon iedereen elkaar spontaan een hug te geven. Lin en ik hugte elkaar en toen vonden we dat wel genoeg, echter zo dachten er een heleboel niet en spontaan werden we achter elkaar door wildvreemde mensen gehugt. We moesten er hartelijk om lachen. Halverwege de mis vonden we het welletjes en na een donatie van 10 dollar zijn we er tussenuit gesneekt met de smoes dat we een afspraak hadden. Het was een bijzondere ervaring zeg maar.

Eenmaal op de hotelkamer besloten Lin en Kev een Hop on Hop off bus te nemen en zo wat bezienswaardigheden te bezoeken en Bas en ik zouden lekker gaan slenteren en shoppen. Wij hebben aardig geshopt en nog ff een hapje gegeten bij een foodtruck die Indiaas eten verkocht. Ik heb een heerlijk chicken tikka massala gegeten. Hierna zijn we naar pier 39 gegaan, winkeltje in, winkeltje uit. We kregen ondertussen een sms van Kev dat zij op de Golden Gate vast zaten omdat de bus kapot was. Een tijdje later werden ze verhuist naar een andere bus en kwamen we elkaar weer tegen op de pier. Zij zouden vanaf de pier met de Ho Ho bus naar het hotel gaan en wij met de taxi. Nadat wij al een klein uurtje in de zon hadden liggen bakken op Union, kregen we weer een sms van Kev, we moesten maar niet op hun wachten.

Eenmaal weer terug op de kamer leerde we dat Lin en Kev wederom pech hadden met de bus, deze was niet op komen dagen en dus hebben ze gelopen vanaf Lombard Street tot aan Union. Dat is een beste wandeling kan ik je vertellen. Iedereen plofte op bed. Kev kijkt tv, Lin en Bas liggen te pitten en ik blog. Het is nu 20.36 uur. Straks nog ff ergens een hapje eten en nog maar eens Lefty opzoeken.
Bij Lefty deze keer niet een pianist, maar een driekoppige formatie die bestond uit drie ouwe kerels en de 1 nog meer hippie dan de ander. De muziek was niet geweldig dus besloten we het na een tijdje voor gezien te houden.

Sweet dreams
Liefs Lissy en Bas